Zbieranie informacji o zagrożeniach i podatnościach w kontekście NIS 2

Dlaczego zbieranie informacji o zagrożeniach to kluczowy element NIS 2

Dyrektywa NIS 2 wymaga od organizacji prowadzenia ciągłego monitorowania zagrożeń i podatności. W praktyce oznacza to konieczność zbierania informacji z Cyber Threat Intelligence (CTI) – procesu, który integruje dane z wielu źródeł, analizuje je i pozwala podejmować decyzje opierając się na realnych ryzykach.

Jak powinno wyglądać zbieranie danych z CTI w kontekście NIS 2

Zbieranie danych o zagrożeniach musi być zintegrowane z procesami analizy ryzyka i zarządzania incydentami, dlatego też jest kluczowym elementem zgodności z NIS 2. W praktyce skuteczne wykorzystywanie CTI opiera się na kilku typach źródeł:

• Blogi i fora dostawców bezpieczeństwa IT – aktualne informacje o atakach, kampaniach phishingowych, grupach APT czy nowych podatnościach.
• Agregatory informacji o cyberbezpieczeństwie – serwisy takie jak CVE Details, Exploit-DB, CISA czy MITRE ATT&CK, które gromadzą i klasyfikują dane o zagrożeniach.
• Bazy reputacyjne i feedy CTI – np. AlienVault OTX, AbuseIPDB, VirusTotal, które pozwalają wykrywać złośliwe adresy IP, domeny i hashe.
• Dane z Darknetu 

Skanery podatności – drugi filar CTI

Drugim filarem zbierania informacji o zagrożeniach jest zarządzanie podatnościami.
To dzięki niemu organizacja jest w stanie określić, które luki mogą realnie zagrozić jej działaniu.

Przykłady kategorii skanerów:

• Skanery sieciowe 
• Skanery aplikacji
• Skanery kontenerów 
• Skanery chmurowe i mobilne 

Jak wygląda proces zarządzania podatnościami

1. Skanowanie systemów

Narzędzia takie jak Tenable, Rapid7, Qualys czy Nuclei skanują infrastrukturę IT – od serwerów i baz danych po maszyny wirtualne – identyfikując otwarte porty, wersje oprogramowania i błędne konfiguracje.

2. Ocena i priorytetyzacja podatności

Po zebraniu informacji o podatnościach kluczowym krokiem jest ich ocena i priorytetyzacja.
Pomocny jest standard CVSS (Common Vulnerability Scoring System), jednak samo przypisanie punktacji nie wystarcza.

Nie każda podatność o wysokim CVSS stanowi realne zagrożenie. W praktyce liczy się kontekst – wartość aktywa, jego ekspozycja i znaczenie biznesowe.

Dlatego rozwiązania, jak SecureVisio, łączą dane o podatnościach z profilem ryzyka organizacji.

SecureVisio pokazuje automatycznie priorytetyzuje podatności w oparciu o unikalny profil ryzyka – prezentując jednocześnie kluczowe informacje, takie jak adres IP czy nazwa aktywa (np. serwer WordPress).

3. Analiza konkretnej podatności

Po kliknięciu w konkretną podatność analityk otrzymuje szczegółowe dane:

• poziom krytyczności,
• nazwę zasobu,
• powiązane procesy biznesowe,
• wektory ataku,
• status remediacji i odpowiedzialny zespół.

Reakcja na podatność zależy od kontekstu – może obejmować:

• aktualizację oprogramowania,
• zmianę konfiguracji systemów,
• wdrożenie dodatkowych zabezpieczeń,
• tymczasowe obejścia do czasu pełnej poprawki.

Systemy klasy SecureVisio oferują workflow zarządzania podatnościami, który wspiera komunikację i współpracę między zespołami bezpieczeństwa, DevOps, administracji IT i właścicielami procesów biznesowych.

Reakcja na podatność i raportowanie

Oprócz samej komunikacji kluczowe jest zapewnienie dostępu do aktualnych informacji i raportów – takich jak listy aktywnych podatności, statystyki w danym okresie czy trendy zagrożeń.

SecureVisio udostępnia pakiet gotowych raportów i dashboardów, które można automatycznie wysyłać do różnych zespołów w organizacji. Dzięki temu osoby odpowiedzialne za reakcję mogą podejmować decyzje oparte na danych, a zarząd ma wgląd w postęp działań i poziom ryzyka.

Wyzwania i rekomendacje

Zarządzanie podatnościami w dużych środowiskach IT to wyzwanie złożone technicznie i organizacyjnie. Coraz więcej organizacji decyduje się na współpracę z zewnętrznymi partnerami SOC, którzy oferują usługę Managed Vulnerability Management – z gwarantowanymi SLA (np. zamknięcie określonej liczby podatności w tygodniu lub miesiącu).

Inne organizacje rozwijają własne zespoły, korzystające ze standardów takich jak CVE i CVSS, uzupełniając je o wewnętrzne oceny ryzyka i priorytetyzację aktywów.

Bez względu na model, kluczowe jest, by proces zarządzania podatnościami był zintegrowany z CTI i analizą ryzyka, a decyzje o remediacji podejmowane były na podstawie rzeczywistych zagrożeń i ekspozycji biznesowej.

Podsumowanie

Skuteczne zarządzanie zagrożeniami i podatnościami to podstawa zgodności z NIS 2 i fundament odporności cybernetycznej organizacji. Integracja procesów CTI, skanowania i priorytetyzacji podatności z analizą ryzyka umożliwia szybsze reagowanie, lepsze decyzje i pełną kontrolę nad powierzchnią ataku.