Który model SOC wybrać: In-house, hybrydowy czy w pełni zarządzany?

SOC in-house, hybrydowy czy w pełni zarządzany?

W moim poprzednim artykule na blogu zarysowałem temat skutecznej budowy Security Operations Center (SOC). Dzisiaj chciałbym poruszyć kwestię, o którą często jestem pytany podczas spotkań i rozmów – zarówno z klientami, jak i zaprzyjaźnionymi ekspertami. Chodzi o wybór modelu funkcjonowania SOC: czy lepiej budować go własnymi siłami, postawić na pełny outsourcing, czy może wybrać rozwiązanie hybrydowe? Właściwie niniejszy wpis można potraktować jako rozszerzenie kroku trzeciego z poprzedniego poradnika („Opracuj koncepcję SOC”), ponieważ decyzję o docelowym modelu powinniśmy podjąć w fazie przygotowań. Zapewniam, że chciałbym odpowiedzieć na to pytanie jednoznacznie i uciec od słynnego w naszej branży sformułowania „to zależy”. Przemyśliwszy jeszcze raz ten problem, uznałem, że z pomocą może przyjść metoda drzewa decyzyjnego. Zanim rozpracujemy odpowiednie gałęzie, chciałbym jednak uporządkować nieco materię.

Diabeł tkwi w… niuansach

O ile w przypadku modelu in-house czy w pełni zarządzanego sprawa wydaje się jasna (organizacja robi wszystko samodzielnie lub całkowicie powierza funkcje SOC stronie trzeciej), o tyle model hybrydowywymaga szerszego spojrzenia. Przykłady tych zależności przedstawiają dwa poniższe scenariusze:

Scenariusz 1

Scenariusz 2

Te scenariusze pokazują, jak elastycznie można rozdzielić odpowiedzialność między organizację a dostawcę usług SOC – od podziału według linii wsparcia, przez segregację zadań technicznych i merytorycznych, aż po wybór konkretnych obszarów do outsourcingu. W pierwszym scenariuszu organizacja zachowuje kontrolę merytoryczną nad SIEM i drugą linią wsparcia, delegując dostawcy infrastrukturę i skrajne linie reagowania. Drugi scenariusz nieco odwraca ten model – organizacja prowadzi zaawansowaną analizę i własny SIEM, a dostawca wspiera ją ekspertyzą doradczą i obsługą zdarzeń na pierwszej linii.

Oczywiście tych scenariuszy może być znacznie więcej i mogą być jeszcze bardziej skomplikowane. Wpływa na to wiele czynników, z których najważniejsze to obecny stos technologiczny cyberbezpieczeństwa, dojrzałość operacyjna, budżet czy liczebność zespołu. Nie jest to przedmiotem niniejszego artykułu, ale należy uczciwie odnotować, że w modelu hybrydowego SOC znacznie więcej uwagi trzeba poświęcić ustaleniom w zakresie procesów, procedur, rozliczalności i odpowiedzialności operacyjnej między stronami.

Decyzja należy do Ciebie

Teraz, gdy już mamy uporządkowane pojęcia, chciałbym przejść do wspomnianego drzewa decyzyjnego, które powinno ułatwić wybór najbardziej optymalnego modelu. Uwaga: budżet jest czynnikiem przecinającym wszystkie decyzje i wpływa na możliwe opcje w każdej bramce.

Bramka 1: Czy wiemy, jak zbudować SOC?

TAK → Przechodzimy do Bramki 2

NIE → Tutaj mamy kilka możliwych ścieżek:

1. Pełny outsourcing (zarządzany SOC) – dostawca zajmuje się wszystkim za nas, w pełnej triadzie procesów, ludzi i technologii.
2. Wsparcie konsultingowe + budowa in-house – kupujemy wiedzę, budujemy sami.
3. Model hybrydowy z transferem wiedzy – dostawca pomaga budować wybrane aspekty SOC, świadczy usługę i sukcesywnie przekazuje coraz więcej wiedzy i odpowiedzialności.

Bramka 2: Czy mamy/możemy zrekrutować kompetencje do prowadzenia SOC?

TAK → Przechodzimy do Bramki 3

NIE → Tutaj możliwe ścieżki:

1. Pełny outsourcing (managed SOC) – dostawca dostarcza kompetentne i wykwalifikowane kadry.
2. Model hybrydowy – dostawca uzupełnia braki kompetencyjne (np. prowadzi 1 linię lub zaawansowaną analizę na 3 linii)
3. Zakup szkoleń/certyfikacji + rekrutacja juniorów (ale to wydłuża czas wdrożenia)

Bramka 3: Czy mamy już działającą technologię monitorowania (SIEM, EDR, VM itd.)?

TAK → Przechodzimy do Bramki 4

NIE → Tutaj możliwe ścieżki:

1. Pełny outsourcing z infrastrukturą dostawcy (SIEM-as-a-Service w ramach managed SOC).
2. Model hybrydowy – dostawca dostarcza technologię, my budujemy kompetencje operacyjne.
3. Budowa in-house, ale znów: wymaga to czasu i inwestycji w technologię.

Bramka 4: Jak szybko potrzebujemy operacyjnego SOC?

PILNIE (np. 1-3 miesiące) →

1. Pełny outsourcing (managed SOC) – najszybsze uruchomienie
2. Ewentualnie hybryda z podstawowym wdrożeniem, gdzie kolejne funkcje będą uruchamiane w późniejszych fazach.

MOŻEMY POCZEKAĆ (6-12+ miesięcy) →

1. In-house – budowa własnego SOC od podstaw.
2. Hybryda dostosowana do strategii długoterminowej i wymagań regulacyjnych.

Rysunek 1. Diagram decyzyjny w zakresie wyboru modelu SOC. Źródło: opracowanie własne.

O czym warto pomyśleć

Są oczywiście jeszcze inne przesłanki do podjęcia decyzji. Niektóre organizacje muszą mieć własny SOC, co wynika z regulacji – infrastruktura krytyczna, dane dotyczące bezpieczeństwa państwa czy inne wymogi compliance nie pozostawiają wyboru. Inne po prostu chcą mieć własny, bo mają na to środki, zapał i są entuzjastami tematu. Jeszcze inne mogą mieć łatwiej, gdy już istnieje jakiś zespół cyberbezpieczeństwa, NOC czy CERT – wtedy wystarczy dorobić określone komponenty i/lub przemodelować istniejące procesy. Czasem o wyborze decyduje skala operacji, gdzie nie da się przetworzyć danych i zdarzeń wyłącznie własnym zespołem, co naturalnie kieruje w stronę outsourcingu lub modelu hybrydowego. Rolę może odgrywać też stos technologiczny – niektóre środowiska są trudniejsze pod kątem zaangażowania trzeciej strony, jak na przykład wyizolowane środowiska OT. Czasem decyzję przeważa zwyczajna chęć spełnienia wymogów regulacyjnych i niski apetyt na ryzyko związany z powierzeniem funkcji cyberbezpieczeństwa na zewnątrz.

Na koniec, warto zaznaczyć, że za pojęciem „model” SOC mogą stać jeszcze dodatkowe rozważania, które poruszę innym razem, np. tryb pracy (24/7/365 vs 8/5) czy struktura operacyjna (tzw. „wirtualny SOC” vs centralizacja).

Wybór modelu SOC (in-house, hybrydowy, outsourcing) zależy od wiedzy, kompetencji, technologii, budżetu i czasu. Każdy model ma plusy i minusy – in-house daje kontrolę, hybrydowy elastyczność, a outsourcing szybkość i „spokojną głowę”. Najważniejsze: dopasuj model do potrzeb i możliwości organizacji.