Od szumu do prawdziwych zagrożeń czyli o radzeniu sobie z false positives

Definicja fałszywych alarmów

Fałszywy alarm (false positive) w cyberbezpieczeństwie to sygnał wskazujący na potencjalne zagrożenie, które w rzeczywistości nie istnieje. W systemach takich jak SIEM czy XDR, fałszywe alarmy mogą występować, gdy reguły detekcji są zbyt ogólne lub nie uwzględniają pełnego kontekstu zdarzenia. Dzieje się tak z wielu powodów, w tym:

• Brak dostosowania do środowiska organizacji: Gotowe reguły detekcji dostarczane z narzędziami SIEM czy EDR często nie są w stanie wziąć pod uwagę architektury bądź specyficznych działań w organizacji.
• Zdarzenia testowe lub kontrolne: System może wykrywać rutynowe testy penetracyjne, skanowania bezpieczeństwa lub inne działania operacyjne jako ataki.
• Zbyt ogólne lub zbyt szczegółowe reguły detekcji: Reguły, które są zbyt szerokie, mogą generować wiele fałszywych alarmów, podczas gdy zbyt szczegółowe mogą przeoczyć rzeczywiste zagrożenia.
• Brak uwzględnienia pełnego kontekstu zdarzeń: Niedostateczne uwzględnienie kontekstu, takiego jak rola użytkownika, lokalizacja czy czas, może prowadzić do błędnej interpretacji zdarzeń.

Znaczenie precyzyjnego wykrywania zagrożeń

Błędne wykrywanie zagrożeń może prowadzić do:

• Znieczulenie na alerty (alert fatigue): sytuacja, w której nadmiar fałszywych alarmów prowadzi do nawykowego ignorowania alertów przez personel, co zwiększa ryzyko przeoczenia rzeczywistych zagrożeń i obniża skuteczność reakcji na incydenty.
• Utraty reputacji organizacji: Niezauważenie rzeczywistych zagrożeń może skutkować utratą zaufania klientów i partnerów biznesowych.
• Wzrostu kosztów operacyjnych: Czas poświęcony na analizę fałszywych alarmów zwiększa koszty operacyjne organizacji.

Wpływ na czas reakcji na incydenty

Szybkie i precyzyjne wykrywanie zagrożeń pozwala na:

• Skrócenie czasu reakcji: Wczesne wykrycie zagrożenia umożliwia szybsze podjęcie działań zaradczych.
• Ograniczenie potencjalnych szkód: Szybsza reakcja pozwala na minimalizowanie skutków ataku.
• Optymalizację zasobów: Skupienie się na rzeczywistych zagrożeniach pozwala na efektywne wykorzystanie zasobów zespołu bezpieczeństwa.

Strategie poprawy zdolności detekcji

Strategie poprawy zdolności detekcji zagrożeń są kluczowe dla zwiększenia skuteczności operacji bezpieczeństwa. Składają się na nie zarówno techniczne praktyki inżynieryjne, jak i odpowiednie wykorzystanie danych telemetrycznych.

Inżynieria detekcji – najlepsze praktyki:

• Monitorowanie efektywności detekcji – wskaźniki takie jak liczba fałszywych alarmów, czas reakcji czy skuteczność eskalacji pomagają ocenić jakość detekcji.
• Stosowanie zasad Detection as Code – umożliwia automatyzację tworzenia, testowania i wdrażania reguł detekcji, co znacząco podnosi ich jakość i powtarzalność.
• Regularne przeglądy, testy i aktualizacje reguł – pozwalają dostosować system detekcji do dynamicznie zmieniającego się krajobrazu zagrożeń.
• Integracja z globalnymi źródłami informacji o zagrożeniach – zapewnia dostęp do najnowszych danych, co zwiększa trafność wykryć.
• Zrozumienie środowiska IT – dokładna znajomość infrastruktury i typowych wzorców aktywności umożliwia tworzenie skuteczniejszych i bardziej precyzyjnych reguł detekcji.
• Komunikacja z klientem – wymiana informacji z klientem na temat środowiska, działań, umożliwia precyzyjniejsze dostrajanie reguł detekcji i skuteczniejsze rozróżnianie realnych zagrożeń od fałszywych alarmów.

Wykorzystanie zaawansowanej telemetrii:

• Zbieranie danych z wielu źródeł – daje pełniejszy obraz aktywności w infrastrukturze IT, umożliwiając korelację logów z wielu systemów.
• Analiza danych w czasie rzeczywistym – umożliwia szybkie reagowanie na anomalie i podejrzane zachowania.
• Integracja z systemami EDR i NDR – wzbogaca kontekst detekcji, co zwiększa jej precyzję i ogranicza liczbę fałszywych alarmów.

Połączenie technologii SIEM, EDR i NDR

Stworzenie technologii detekcji i zarządzania fałszywymi alarmami wiąże się z rosnącą integracją różnych systemów bezpieczeństwa, takich jak SIEM, EDR i NDR, w celu zapewnienia pełniejszego kontekstu i skuteczniejszego filtrowania nieistotnych alertów.

• SIEM tradycyjnie koncentruje się na korelacji logów, monitorowaniu w czasie rzeczywistym oraz wykrywaniu zagrożeń w oparciu o reguły.
• EDR rozszerza możliwości klasycznego monitorowania, skupiając się na ochronie i analizie aktywności na stacjach roboczych i serwerach (endpointach). Dzięki zaawansowanej telemetrii, EDR pozwala wykrywać podejrzane działania, śledzić łańcuch ataku, izolować zainfekowane urządzenia oraz wspierać proces reakcji na incydenty.
• NDR zapewnia zdolność do głębokiej analizy ruchu sieciowego, co pozwala na wykrywanie zagrożeń, które mogą nie być widoczne w logach systemowych czy danych z endpointów.

Połączenie SIEM, EDR i NDR tworzy kompleksowe podejście do detekcji zagrożeń. Współdziałanie tych technologii pozwala nie tylko szybciej identyfikować incydenty, ale też znacząco ogranicza liczbę fałszywych alarmów poprzez lepsze zrozumienie kontekstu, bogatszą korelację danych i automatyzację decyzji detekcyjnych.